Oh my ( ) is een installatie waarin het woord ?god? in 48 talen wordt geroepen, gebruikmakend van een Twitter-database. Op een monitor is de Twitter-tijdslijn in real-time te zien en als een getweete tekst het woord ?god? bevat (in één van de 48 talen), dan laat de luidspreker tegelijk ?oh my (god)? horen (in de desbetreffende taal). Godheden zijn immaterieel en hebben geen algemene vorm in de natuur, dus werd de term ?god? in de loop van de geschiedenis niet gemakkelijk gedeeld tussen verschillende culturen en zorgde vaak voor bepaalde wrijvingen. In deze installatie wordt het woord gebruikt als een symbool voor niet-inwisselbaarheid en complexiteit van onze culturen. Door gebruik te maken van een digitale tekstdatabase die normaal gesproken onzichtbaar is vanwege taalbarrières, belichaamt de installatie de chaos die wordt veroorzaakt door linguïstische verwarring zoals al beschreven in verhaal van de toren van Babylon in Genesis.
Oh my ( ) is een installatie waarin het woord ?god? in 48 talen wordt geroepen, gebruikmakend van een Twitter-database. Op een monitor is de Twitter-tijdslijn in real time te zien en als een getweete tekst het woord ?god? bevat (in een van de 48 talen), dan laat de luidspreker tegelijk ?oh my (god)? horen (in de desbetreffende taal). Godheden zijn immaterieel en hebben geen algemene vorm in de natuur, dus werd de term ?god? in de loop van de geschiedenis niet gemakkelijk gedeeld tussen verschillende culturen en zorgde vaak voor bepaalde wrijvingen. In deze installatie wordt het woord gebruikt als een symbool voor de niet-inwisselbaarheid en complexiteit van onze culturen. Door gebruik te maken van een digitale tekstdatabase die normaal gesproken onzichtbaar is vanwege taalbarrières, belichaamt de installatie de chaos die wordt veroorzaakt door linguïstische verwarring zoals al beschreven in het verhaal van de toren van Babylon in Genesis.
Noriyuki Suzuki
Noriyuki Suzuki (°1985, Fukushima, Japan) woont en werkt in Bremen, Duitsland. Nadat hij afgestudeerd was in kunstgeschiedenis in Kanazawa, Japan, maakte hij in Tokio een zxperimentele film die op verschillende internationale filmfestivals werd voorgesteld. In 2012 verhuisde hij naar Duitsland en begon zich te verdiepen in toepassingen die digitale expressie bevorderen. Momenteel spitst hij zich vooral toe op installaties, waarvoor hij gebruikmaakt van diverse media om ongrijpbare relaties tussen mens en maatschappij bloot te leggen en waarin ambiguïteit en complexiteit samengaan met geloof en blasfemie.