"Me + is gemaakt voor een tentoonstelling waar kunstenaars werden uitgenodigd om een zelfportret te presenteren. Anouk de Clercq koos ervoor om een heel intiem werk te presenteren, in tegenstelling tot de monumentaliteit van haar eerdere werken, zoals Building (2003). Dus creëerde ze deze delicate en sobere video, die een liefdesverhaal beschrijft met weinig technische of visuele middelen. In een paar minuten vertelt ze het universele verhaal van een romantische ontmoeting door middel van zeer abstracte vormen. Dit werk tart de klassieke beelden van liefdesverhalen zoals die we zien in Hollywood-films waar alles wordt vertoond. De kunstenaar laat bij voorkeur ruimte voor de persoonlijke interpretatie van de toeschouwer, die ze bereikt door middel van rudimentaire grafische elementen. "Me +" is een witte inscriptie op een zwart scherm, waar "Me" de kunstenaar vertegenwoordigt, verdwijnt snel en laat het symbool "+" in de ruimte zweven. Het symbool splitst zich in tweeën, en het tweede "+" -symbool komt het eerste na. Vervolgens omcirkelen ze elkaar, trekken elkaar aan en verdwijnen in symbiose totdat ze elkaar eindelijk ontmoeten. '
"Het geluid wordt op dezelfde manier behandeld als de beelden, Anouk de Clercq creëert geluidslandschappen. Voor Me + werkte ze samen met Anton Aeki, een Belgische muzikant, met wie ze tien jaar samenwerkte. De behandeling van het geluid respecteert het idee om een sfeer te creëren, die tegelijk intiem is als een kamer en toch immens zoals het universum. Een hardop voorgelezen tekst vermengt zich met een minimale soundtrack en geeft een indruk van ruimte. De tekst, geschreven door Anouk de Clercq, wordt door de kunstenaar zelf gefluisterd, maar haar stem wordt aangepast om een unisex timbre te bereiken Een neutrale stem om beter een universeel liefdesverhaal te vertellen, open voor verbeelding en interpretatie. Dankzij de invloed van de tekst en de elektronische muziek op het tweedimensionale beeld, de rudimentaire graphics en animatie laten zien dat ze erg expressief zijn en suggereren een verhaal, een universeel verhaal op een oneindige plek. " - Priscilla Marques
Anouk de Clercq
Anouk de Clercq construeert denkbeeldige universa door het gebruik van digitale technologieën. Ze creëert landschappen en architecturen die voortdurend veranderen, waardoor ze veel meer zijn dan uitgevonden driedimensionale ruimtes; het zijn mentale landschappen die nieuwe visuele benaderingen onderzoeken. Anouk de Clercq presenteert haar werk in verschillende vormen, van grootschalige projecties tot kleine schermen, van enorme immersieve ruimtes tot meer intieme ruimtes. Ruimte is essentieel in haar werk, of het nu monumentaal is (Kernwasser Wunderland, 2004), heel klein (Me +) of virtueel, op internet (Typospace, 2005). Door de keuze voor zwart en wit kan de kunstenaar werken met nuances van grijs en met schaduwen, om binnen universa te blijven die altijd neutraal zijn, waarin ze verschillende kunstvormen kan confronteren. Zo assembleert ze op deze manier tekst, muziek, architectuur en beeldende kunst. Anouk de Clercq laat in haar minimalistische werken altijd ruimte voor de interpretatie en identificatie van de toeschouwer. Haar subtiele en imaginaire universa zijn uitnodigingen om na te denken, commentaar te leveren en te reageren.