In Stéfan Piat's interactieve video Isola beslist de kijker hoe dichtbij of ver weg hij / zij naar het bewegende beeld kijkt. Te dichtbij komen betekent ?het beeld? verliezen - waardoor de artiest het publiek de rug toekeert - terwijl hij er van te ver weg naar kijkt, betekent ook het ?beeld? - en de artiest - verliezen.
Is er dus een ideale plek, een tijdruimte waar en wanneer de kijker het beeld / de blik of de mogelijke verbeelding niet verliest? De mysteries van de blik, beweging en tijd geven hun geheimen niet prijs in het werk van Stéfan Piat. De performer en de toeschouwer gaan de dialoog aan in hun eenzaamheid, beiden blijven op hun eigen eiland wonen. Zelfs als er behoefte is aan contact, communicatie of, integendeel, om aan het 'sociale leven' te ontsnappen door een nogal atypische situatie en in plaats daarvan te kiezen voor een onzekere 'vrijheid' (of gevangenis), is het niet zeker waarom deze artiest (en misschien zelfs de toeschouwer) zich bevindt in deze situatie van eenzaamheid / eenzaamheid, wat twee verschillende dingen zijn: is het een keuze, is het selectie, is het een gevolg van gevolgen, wat is het? Ondertussen verleidt en achtervolgt de zee zowel de performer als de kijker.
Stéfan Piat
Stéfan Piat is een audiovisuele kunstenaar gevestigd in Brussel. Zijn projecten gaan over het effect van cinema buiten zijn middelen en gebruikelijke apparaten, een cinematografie die discreet en subtiel is in zijn vormen, serieus en gevoelig in wat het inhoudt: de passage en de contemplatie. Hij werkt met fotografie, video en / of geluid in relatie tot vraagstukken met betrekking tot het landschap, het gezichtspunt en de duur.