"18 jaar, voor iedereen een symbolische leeftijd: een leeftijd waarop je eindelijk je eigen toekomst kunt boetseren, dromen verwezenlijken, de wereld aan je voeten ligt. Of 18 jaar, voor sommigen niet zo evident: een leeftijd waarop je traumatische ervaringen moet verwerken, je alles zwaar ziet, je stemmen hoort, je controle verliest. 18 jaar, het zijn allemaal mensen."
"In de tentoonstelling in de Zebrastraat mengde ik portretten van 'normale' mensen met mensen die in aanraking zijn gekomen met een of andere vorm van psychisch lijden. Voor de toeschouwer is niet duidelijk wie er wel of niet thuishoort bij welke 'categorie'. Er zijn enkel de sprekende portretten van jonge mensen. Hun namen worden prijsgegeven, hun geschiedenis blijft verborgen. Het enige wat hen bindt is hun leeftijd: 18. Het zijn pure portretten waarin ik de ziel van deze jonge mensen blootleg."
Marianne Houzet