uit de reeks The End of Legal Voyeurism
Er zijn geen peepshows meer in West-Europa. De laatste peepshow in Amsterdam sloot eind 2014 en in België in 2015. De zogenaamde peepshows in Rue Saint-Denis en Pigalle zijn fronten [covers] voor prostitutie.
Tijdens live peepshows omringden cabines een rond podium waarop meestal een artiest, meestal een vrouw, een striptease deed [en [sloeg] seksueel expliciete poses. Eenmaal in de stand sloot de klant de deur en stak munten in om het scherm te openen - één euro voor 60 seconden. Gepensioneerde artiesten vertelden Peter Bracke dat de klanten uiteindelijk vaak oudere mannen waren, soms lichamelijk of sociaal gehandicapt. De dagen van optreden voor jonge mannen waren voorbij. Het internet heeft de kijkdoos gedood. Voyeurisme is digitaal geworden, zo niet illegaal ... Kijken en bekeken worden Zonder toeschouwers is naaktheid eendimensionaal. Met toeschouwers krijgt naaktheid context. De kunstenaar presenteert ons beelden van een verdwenen wereld - een theater met meiden die strippen op een ronddraaiend podium - voyeurisme uit een ander tijdperk. Een universum van visueel overspel.
Peter Bracke
Peter Bracke °1957, Gent, België Peter Bracke, Woont en werkt in Gent, België - www.peterbracke.com Opleiding: 2006-2011: Academie voor Beeldende Kunsten Gent, België: Fotografie 2011-2013: Academie voor Beeldende Kunsten Gent, België: Fotografie specialisatie Peter Bracke is homo ludens - een spelende mens. Hij zoekt in zijn kunst op frivole wijze de grenzen op tussen media. Het onderzoek brengt hem van de schilderkunst naar video-art waarbij zijn werkwijze teruggaat naar de oorsprong van de fotografie. Hij onderzoekt het medium fotografie in zijn beeldende en plastische aspecten. Wat maakt fotografie verschillend van bv. schilderkunst en wat zijn hun raakpunten? Op deze kruispunten markeert hij zijn visie. De relatie tussen onderwerp en de drager waarop geprint wordt is belangrijk. De textuur van onvermoede materialen leidt ons weg van het exacte en brengt ons in de verleiding van het exotische. Een citaat van de Franse Nouvelle-Vague kineast Jean-Luc Godard is hier op zijn plaats: "Il faut confronter les idées vagues avec des images claires", als we stellen dat Peter Bracke deze gedachtegang omdraait. Uitgaande van "idées claires - images vagues" gaat de kunstenaar zijn ideeën goed definiëren en een klare boodschap ontwikkelen. De beelden anderzijds blijven vaag, etherisch en mystiek - de kijker kan zelf de tocht ondernemen en blijft zodoende verrast - zijn ogen worden niet gestuurd. De inhoud is geëngageerd maar tevens gevoelig en esthetisch.