Satelliten (2015)
Quadrature

Satelliten is gebaseerd op de onzichtbare toestellen in de ruimte en beschikt over een autonoom systeem dat passerende satellieten traceert op fysieke kaarten. Satellieten worden gebruikt voor bijna alle moderne verworvenheden, gaande van communicatie- of navigatiesystemen over monitoring van het milieu tot militaire doeleinden. Momenteel zijn er ongeveer 3 000 satellieten in een baan om de aarde, waarvan er pakweg 1 000 nog steeds operationeel zijn. De meerderheid van deze objecten volgt een baan rond onze planeet op een hoogte van 200 tot 2 000 km, met een omlooptijd van 90 tot 130 minuten.

Ondanks hun wijdverbreide toepassing zijn we ons nauwelijks bewust van hun bestaan. Ze zijn maar zelden zichtbaar vanaf de grond, enkel wanneer ze een juiste hoek maken met het zonlicht. Zoals Kyle Vanhemert van WIRED zei, bestaat voor de meesten onder ons de enige link met satellieten uit een kleine stip op een online kaart met onze GPS-locatie. De noodzakelijke gegevens voor de bepaling van de positie en de baan van satellieten is beschikbaar voor het publiek, zij het niet voor alle satellieten. Voor de meeste van hen is deze informatie vrij toegankelijk op een databank van de US Air Force, maar voor sommige is ze beschikbaar in een regelmatig bijgewerkte maar onofficiële databank. Met behulp van beide datasets kan de tekentafel van Satelliten het traject van overvliegende satellieten bepalen ten opzichte van haar eigen locatie. Het traject van de overvliegende satelliet wordt getekend in real time op een vierkant van ongeveer 10 op 10 cm, en dit tot het ververwijderd object onze horizon opnieuw verlaat. Satelliten gebruikt zijn eigen positiecoördinaten als uitgangspunt, en oude papieren kaarten van het gebied als basis voor zijn tekeningen. De output die wordt gegenereerd zal variëren afhankelijk van de locatie. In de meeste westerse gebieden zal het toestel om de paar minuten een satelliet detecteren. Alleen in afgelegen gebieden, waar er minder satellieten overvliegen, zal het langer rustig blijven. Gedurende lange tijd waren kaarten en pagina?s uit een atlas een van de enige bronnen om geografische kennis te verzamelen. Nu beginnen de banen van de satellieten over onze buurt te liggen, waardoor deze trajecten, die normaal gezien onzichtbaar zijn, deel gaan uitmaken van onze gewone habitat. Maar naarmate de tijd verstrijkt zullen de lijnen die de banen van de satelliet tonen, de straten- en streekplannen overschrijven, waardoor niet alleen de oorspronkelijke informatie van deze plannen verdwijnt, maar ook de trajecten achtergelaten door vorige satellieten worden vernietigd. Deze nieuwe laag van menselijke beschaving bedekt de oudere, en dit op onomkeerbare wijze. Uiteindelijk zal alleen een volledig zwart vierkant overblijven, als een spoor van dit eerder parasitair toestel: een tijdelijk venster op de hemel, dat de schijnbaar willekeurige maar zeer gestructureerde activiteiten in de onderste lagen van de atmosfeer toont.