De installatie bestaat uit een set audiofilters in de vorm van twee verlengde transparante tanks vol motorolie van bevoorradingsschepen, waaruit een selectie van zogenaamde Breakaway Songs, live wordt verwerkt en krachtig verspreid in de tentoonstellingsruimte. In navolging van een gelijknamige traditie in de Amerikaanse marine, verwijst Breakaway Songs naar specifieke songs die, na een oliebevoorrading tussen twee schepen in het midden van de oceaan, worden gekozen door de kapitein van het vers-bevoorrade schip om luid te laten weerklinken in zijn communicatiesysteem, terwijl hij wegvaart van het bevoorradingsschip. Dit zijn meestal zorgvuldig gekozen muzikale handtekeningen, met teksten die aansluiten bij de specifieke context ? waarbij de snelheid van sterke dieselmotoren, isolatie en het verlangen naar dierbaren, of toewijding voor een groep of natie aan bod komen. In de installatie is een selectie van deze liedjes letterlijk ondergedompeld in de olie, door een diffusiesysteem op de bodem van de tanks. Bewogen door kleine kranen, duiken twee hydrofoons langzaam onder en vangen ze geleidelijk aan de muziekgolven, die worden veranderd en verstoord door de dikke vloeistof en beïnvloed door de machines, op.
De emanatie door de aanwezige mens van de anonieme oliemassa implementeert enkele poëtische wrijvingen die de traditie van de Breakaway Songs oproept: waar afzondering op zee en massacultuur samenkomen, waar de petroleumindustrie en rockmuziek hun wederzijdse afhankelijkheid onthullen; waar een kapitein zijn persoonlijke gevoeligheid aan zijn militaire bemanning laat blijken via zijn rol van dj-op-zee. Of het verspreide nummer nu een rock ?n roll epos is over een unieke kracht van een jongeman en fataal altruïsme (Big bad John, Jimmy Dean) dan wel een orkestrale romantiek van een eenzame man die langs de snelweg telefoonlijnen herstelt (Wichita Lineman, Glen Campbell), de relatie van deze emotioneel en metaforisch geladen verhaallijnen tot de koude werktuigen, waartoe de installatie ze herleidt, suggereert de ingewikkelde relatie van het individu tot de door de mens geschapen systemen en omgeving.
Julien Grossmann
De kunstpraktijk van Julien Grossmann (°1983) onderzoekt de onderlinge verbanden tussen materiaal en ideeën, door het bestuderen van verschillende facetten van onze geglobaliseerde wereld. Zijn projecten confronteren vaak verschillende schalen met elkaar, door specifieke culturele kenmerken in een mondiaal perspectief te plaatsen, of door het verkennen van de transformatieprocessen en culturele toe-eigening van natuurlijke grondstoffen. Hij werkt met een verscheidenheid aan visuele en auditieve media, zoals installaties, beelden, video?s, muziek en publicaties. ? www.juliengrossmann.com