Dit is een voorstelling van de Oostenrijkse componist Franz Schubert, opgebouwd uit negen oude radio?s met vacuümbuizen in verschillende vormen. De robot draagt een rode kegelvormige hoed die in feite de luidspreker van een grammofoon is.
De visuele elementen van de radio-onderdelen, d.w.z. horizontale en verticale lijnen van luidsprekers, ronde wijzerplaten, frequentieaantallen en bevestigde klokken, dragen allemaal bij aan de algehele samenstelling van het werk. Drie radio?s hebben binnenin kleine monitoren die dezelfde video op drie verschillende manieren tonen. De eerste monitor is in een normale positie geplaatst, de tweede ondersteboven en de derde achter de luidspreker. De video?s gaan over Charlotte Moorman met Paik als een menselijke cello, hun uitvoeringen in Guadalcanal, Paik?s Robot Opera op straat en zijn manipulatie van beelden met experimentele televisies.
Nam June Paik
Nam June Paik (Seoel, 1932), de ?vader van de videokunst?, studeerde muziek en kunstgeschiedenis aan de universiteit van Tokyo. Paik was pionier in het gebruik van televisuele elektronische media in de kunst. Zijn oeuvre bestaat uit muziek, performances en media-installaties. Hij is bekend voor de creatie van robots uit televisies en de eerste videocollages met gevonden materialen. Hij was lid van de Fluxusbeweging en werd beïnvloed door kunstenaars als John Cage en Marcel Duchamp. In 1964 verhuisde hij naar New York, waar hij vanaf 1965 begon te experimenteren met elektromagneten en kleurtelevisie, en later met videocamera?s. In 2006 overleed Paik in Miami Beach.