TMWKTM demonteert de eerste versie van Alfred Hitchcock?s The Man Who Knew Too Much (1934) met Leslie Banks, Edna Best en Peter Lorre, door alle 696 opnames, bevrijd van de lineariteit van de filmrol, in de virtuele ruimte te projecteren.
Het resultaat is een ruimtelijke visie van een "film" die niet langer echt een film is, omdat hij nu wordt ontbonden in stukken die het publiek afzonderlijk kan bekijken. De verbroken verhaallijn tussen de scènes leidt tot hun willekeurige verstrooiing door het programma, waarbij het oorspronkelijke verhaal wordt omgezet in een vormeloze massa van microverhalen zonder een tijdsgebonden of oorzakelijk verband ertussen. Ondergedompeld in een complexe set van visuele en geluidsinformatie, suggereert TMWKTM een reconstructie van elementen, en nodigt de kijker uit om scenario?s te bedenken, zelfs als ze minimaal zijn, door het uitdenken van verbanden of zelfs bindteksten tussen audiovisuele situaties die hij gedwongen wordt te beleven. Om hem ertoe aan te zetten dit werk te ondernemen, brengt een virtuele camera de toeschouwer er automatisch toe om de film in verschillende dimensies te beschouwen ? vanop een afstand zoals een kaart, of van dichterbij zoals een territorium ? en vanuit meerdere hoeken, met een reeks van real-time geluidopnames met behulp van drie virtuele microfoons. Deze geluidssensoren worden in het werk voorgesteld door rode, groene of blauwe bollen. Ze reizen onvermoeibaar langs onverwachte paden, en botsen regelmatig met stilstaande beelden. Aldus beïnvloed, voeren deze de filmsequentie uit waarvan zij in feite slechts het eerste fotogram zijn. De microfoons maken gebruik van deze contacten met onzekere tijdelijkheid om de aan de scène gebonden geluidslijn te bespelen, met andere woorden de stemmen, de geluiden en de muziek zijn afzonderlijke tracks die opnieuw moeten worden gehoord. In deze 3D-omgeving worden de filmsequenties, eenmaal ze zijn afgespeeld, opnieuw gerangschikt in de juiste volgorde zoals in de film, en wanneer ze volledig opnieuw gerangschikt, keert het programma terug naar het begin, waardoor de clips willekeurig in de ruimte worden herverdeeld. De oneindige automatische film begint opnieuw.
SLIDERS_lab
SLIDERS_lab is een kunstenaarscollectief dat experimenten uitvoert m.b.t. nieuwe manieren om kunstzinnig vormen uit te denken en te realiseren voor grote hoeveelheden informatie, om plastisch na te denken over het esthetisch concept van informatie in het tijdperk van big data. Hun aanpak is veelzijdig en omvat installaties, performances, ontwerpen en experimenten. Hun projecten worden gekenmerkt door hun fictieve dimensie, hun kritische blik, hun onafhankelijkheid t.o.v. codes en hun vermogen om nieuwe ervaringen aan te bieden aan het individuele en collectieve lichaam.